۱۶ شهریور ۰۱
بیا یک دلِ سیر زندگی کنیم.
بیا سخت نگیریم به دنیا، به خودمان، به آدم‌ها…
بیا هر صبح که بیدار شدیم؛
بدون پیش‌بینیِ اتفاقات روزمره، حالمان خوب باشد
و از تجربه‌های تازه نترسیم.
ما آمده‌ایم بچشیم، مزه مزه کنیم و فرق میان خوب و بد را بفهمیم.
چطور آسایش زیر دندان‌مان مزه کند وقتی سختی ندیده‌ایم
و چطور شادمانی و فراغت به وجودمان بچسبد وقتی طعم تلخی و غصه را نچشیده‌ایم؟
همان‌قدر که در جهان لحظات خوب هست؛ لحظات بد هم وجود دارد
و همان‌قدر که تفاهم هست؛
تفاوت و ناسازگاری هم هست.
ما آمده‌ایم که
خوشی و ناخوشی را توامان تجربه کنیم و یاد بگیریم
در هرحال و شرایطی، فرکانس وجودی‌مان، مثبت بماند.
در این عرصه‌ی غیرقابل پیش‌بینی، مهم‌ترین مسئله این است که یک دلِ سیر زندگی کنیم،
خوشی‌ها را در آغوش بکشیم،
ناخوشی‌ها را کنار بزنیم و
قدردانِ چیزها و آدم‌های خوبی باشیم که داریم.
